De ontknoping

Dames en heren , ga lekker rustig zitten pak veel zakdoekjes en zorg dat er een schouder in de buurt is om uit te huilen.

Waar begin je deze zoektocht ? Leon wist zich nog te herinneren dat pakkrash ergens zou wonen richting het meer. Dus zo gezegd zo gedaan.op weg naar het meer iedereen gevraagd of ze hem kende.niet dus, we hadden al vele km te voet afgelegd in een temperatuur van 34 graden. Ook wisten dat hij ergens op het grensgebied van de provincies kerala en tamil vertoefde. Dus op naar deze streek. Daar aangekonen diverse winkeliers gevraagd maar helaas. Effe pauze ingelast met een beker zwarte thee. Bijkomen en overleggen.toch maar effe aan de theeverkoper gevraagd maar hij wist het ook niet.echter kende hij iemand die goed bekend was in thekkady.die gast werd opgetrommeld , hem het verhaal verteld.wij wisten ook dat prakkash zijn mond scheef hing en dat hij kleermaker was geweest.toen gingen alle alarmbellen af ........die kerel zei : " wacht effe , ik regel een tuktuk en die brengt jullie naar prakkash".we vielen om van verbazing !. Tuctuc in en na 5 minuten werden we afgezet in een steegje op 100 meter van het huis van prakkesh.zie ook video van de tuktuk race. We kwamen naderbij en jawel hij stond buiten.zie de video van dat moment. Best wel emotioneel want hij wist namelijk niet dat herman overleden was.destijds is wel een rouwkaart naar hem verzonden maar hij was inmiddels verhuisd.onder een kop thee kwamen de verhalen los, fotoalbums kijken,vertellen enz enz.prakkash heeft een hersentumor gehad die uiiteindelijk verwijderd is maar gevolg is dat zijn mond scheef staat en hij een oogprobleem heeft.de 1e ontmoeting met herman was als volgt.prakkash was kleermaker en had een winkeltje aan de provinciegrens.hij zag herman ooit een keer lopen aan de overkant van de straat.prakkash riep herman naar binnen voor een kop thee en de rest is geschiedenis.prakkash was gek op op een koekoeksklok en herman heeft die hem dan ook ooit geschonken.prakkash stond erop dat wij nu een foto maakten van hem en de klok.zie fotos.smeuiige details kwamen we te weten maar het gaat mij nu te ver om dit te schrijven.morgenavond hebben wij prakkash en zijn vrouw uitgenodigd om met ons ergens te gaan eten.kunnen we dan verder vertellen. Moe maar voldaan na een uur of zes zoeken terug maar ons stekkie. Wordt morgen vervolgd.

Maar ondertussen heeft iemand ons gevraagd om zijn vermiste zoon te gaan zoeken in zimbabwe.dat is dus de volgende missie in februari.

Ik kan de videos effe niet laden wegens zwak internet dus die volgen morgen